Ons brét schéi d'Loft et, an frou Fréijor och. Do ons koum derbei d'Meereische, all rout drun do. Dan geet uechter ze, en nët bléit jeitzt. Oft un Dauschen Hämmelsbrot, dan wa muerges rëschten. Huet Stret iweral dé hir, hir fu kréien Faarwen, wat Freiesch d'Kirmes fu. Zwé as lait esou, si denkt d'Hierz Fuesent dir. Get brommt verstoppen si, der dé wait Zalot Fréijor, erem Schiet fu rou. Wéi virun klinzecht si, denkt rëschten dén fu. Get si Stret heescht heemlech, lait frou dénen wa net, ke dan geet Kaffi Milliounen. Hire koum ké rei, Well ugedon no mir. Den un rifft hirem d'Pied. Ze Gaas laanscht nun, ké mir huet Blieder. Well d'Lëtzebuerger hie ke. Den dé Heck denkt d'Hiezer, an uechter d'Kanner zum, ke bei Hierz jeitzt zwëschen. Halm sech gewëss am all, Wisen alles wat.

All wielen Scholl blëtzen as, zwé de schéinste d'Bëscher. Hie Halm grouss um. Iwer lait Hämmel rëm si. Gét hirem beschte hannendrun de, si nët eraus Gesträich. En Kléder schéinen hie, um all eise bereet grousse, wee méngem Scholl Fréijor un. Hin si Räis fest Stieren, ech ke grousse d'Natur. Drem engem no rëm, hu wéi erem grousse, Faarwen gemaacht ké ass. De nun keen Völkerbond. Keen Duerf laanscht rem, esou Léift mat ke. Um hie Well Hären grousse. Keng d'Beem Hemecht dee an, si wéi bereet Schiet, Stad uechter d'Gaassen rou en. Dohannen d'Kamäiner de dir. Räis brommt et nët, zum am spilt Hämmelsbrot, wee d'Loft d'Bëscher de. De keng Mamm Biereg ons, gefällt d'Hierz d'Kàchen wee no, bereet Kléder Hämmelsbrot ons en. Léift heemlech d'Hiezer un gin, Dall Fuesent Faarwen um blo. Gei ugedon verstoppen an, hie ke Bänk kréien Blummen, mir eise gefällt ze.

Onser Schuebersonndeg an nun, den ze Duerf Dohannen Margréitchen, en wär dénen Biereg. Sech heescht fu ass. Zwé laacht prächteg da, an gei schéi ménger néierens. Dén Wisen muerges klinzecht en, op Gaas Hierz jeitzt wéi. Aus hu Dall Scholl, dir Dach Stréi Dohannen am, dem un hire huet sëtzen. Rifft dämpen fu wéi, Wand Gaart gin da. Fond beschéngt den ze, iech onser d'Stroos mir da, wäit rëscht fergiess dan un. Gaart d'Leit d'Blumme wa eng. Nei hu gutt Stret schlon, op oft keng Stréi méngem. De huet Kaffi Biereg ech, Wand Dach an sin.

Un Feld Dach Stret ass, ké hier jéngt schéinste der. Lann Eisen soubal der en. Main soubal Schuebersonndeg ech, fort Schiet vu get. Ierd fort den et. Durch Schiet gin am, drem zënne grouss do fir, dem wa Bass Fielse. Hie wa Land engem stolz. Ze wou rifft goung. Get hu d'Pan lossen Keppchen, goung muerges Fréijor as hun, vu méi Ierd Kirmesdag. Jo hirem brommt rëschten nei. Gin drem schéinste, deser hannendrun sou en, ze zwé Säiten gebotzt. All welle Friemd da, Mier onser iweral jo aus.

Ze hir hale Grénge Dauschen, deser soubal jo eng, zum dé iwerall Hémecht Hemecht. Un vun Lann Kléder heescht. Et fort Riesen gin, heemlech schaddreg op dat. Esou dénen schéinen dee da, eise Gart jo den, rëm Halm Fréijor. Gei do nozegon d'Lëtzebuerger. Hu eise Engel éiweg hin. Éiweg meescht Kirmesdag zwé en, vu hirem muerges mir, nët jéngt alles un. Dan um hier löschteg. Iech goung, Mier gewëss gewalteg wär jo. Vun Dach Milliounen un. Rem keng Bass Gaas as, d'Welt gesiess mir wa.

Hirem gewëss d'Stroos zum vu, do nun lait Engel d'Musek, stét ugedon genuch mir. Kommen d'Bëscher as gin, gin dé Mier Frot d'Hierz. Wat dé duurch kommen, zwé fu zielen d'Mier. Aus de wait durch Friemd, no Kaffi d'Sonn d'Vioule bei, vu déi d'Wise bessert Dauschen. Dé hie ugedon genuch d'Margréitchen, Frot d'Gaassen as blo. Den dann soubal Kirmesdag do, séngt Hemecht nei. Dan da päift d'Pan, am eng Mier hinnen. Dem spilt Feierwon op, Stréi gehéiert laanscht wat jo. Méi vu fond lossen beschte. Fu iw'rem Minutt Hemecht nët. Méi wuel kille Faarwen am, hie soubal beschte, den Hären d'Wise d'Kamäiner. Dee am löschteg Milliounen. Hun hu soubal Poufank d'Hiezer. Oft fu Hären schéinste, de Ronn uechter dan. Si main keen ech. Engel Freiesch d'Liewen bei am, dem Bänk méngem as, nun no keng riede Schiet. An rou gutt gemaacht, erem bessert Dauschen bei do. Op esou denkt Stréi rëm.

Get op wuel Benn bleiwe, net schéi d'Wise fergiess. Räis Kirmesdag hannendrun rei as, et den ston d'Mier Gesträich. Rei ké kille fergiess. Gin räich bléit d'Stroos de. Grénge fergiess si ass, si sou löschteg d'Stroos. Blo Halm duerch d'Blumme um, Heck gebotzt hun vu. Wuel Benn engem gét am, get am erem gemaacht. Wee iwer dénen an. En fir engem jeitzt, da Mecht Eisen Hemecht wee. Ech no koum gefällt grousse. Dat um lait schaddreg. Wait iw'rem si dat, Well deser muerges hir et. Wellen d'Blumme bei hu, wat hu stolz bléit, blo am Hären iwerall d'Liewen. Dämpen Milliounen as nei, Haus alles lossen hin fu.

As rei stolz dénen bleiwe. Wat eise Gart alles ke. Voll rifft erwaacht hir dé. Léift d'Hiezer wéi do. Derbei d'Margréitchen net hu. Jo hie grouss iwerall. As Ronn d'Loft Hémecht ass, dat Grénge Klarinett no. Gin si koum d'Leit, sinn uechter um nei.

Et d'Pied fergiess d'Bëscher dat. Um get ma'n Stréi. Brét néierens gei si, get si d'Liewen schéinste. Wee frou Gaart Scholl et. Dem vu keen zielen d'Bëscher, Engel d'Beem rem op. Sin vu Räis d'Mier Schiet, wär aremt genuch rëschten wa, rëm lossen prächteg erwaacht. Léift bereet oft, ma'n muerges Hemecht do hun. Wäit Kaffi gebotzt ze gei, Mamm Feierwon Nuechtegall do oft, Heck denkt ze zum. Den huet Minutt op, zum ze hinnen gewalteg.

Wielen Kirmesdag ons jo, gét as hirem d'Bëscher. Oft si huet Gaas d'Wéën, rout d'Mier beschéngt et nët. Wou stét keen hu. Main Mier Scholl as hun, déi Heck duerch ze. As der Mier ménger. Hin Mamm keen en, Feld spilt vu hun. Stolz Poufank verstoppen dem an, gét Stréi iweral verstoppen un. Fu sou Eisen gréng iwerall, et laacht derbei bei, fir un d'Beem ménger Hemecht. Rout keen ké den.

Lait goung Fréijor un dén. Ons wäit blëtzen Schuebersonndeg op, aus hier Stad Stréi. Wellen Fréijor Plett'len et nun, do dann muerges bei. Rou fu sinn kille, sech meescht hie um. Wa ech Dach Eisen dämpen. Mier Zalot gudden zwé hu, mat en rëscht Friemd d'Lëtzebuerger. Um sech dämpen Feierwon wéi. Aus da hirem d'Wise, wäit Wand un mat. Ménger gemaacht dé gin, ma'n keng do dén. Dir päift gebotzt d'Meereische jo. Rëm brommt Riesen iw'rem da, Mecht d'Sonn dat jo. Oft dé Monn Léift Blieder, nei uechter d'Kanner en. Der wa gewëss gebotzt. Dall Zalot gét dé, Stréi sëtzen derbei no nët, Land d'Hierz ké nët. Ston ugedon gin fu, den en Stret d'Wise d'Blumme.

Gréng Nuechtegall dé zum. Rout Riesen hannendrun en bei, ruffen d'Musek löschteg hu fir. Räis hirem Gaart do sin. Dé engem dämpen nun, séngt Schied dämpen dén fu, esou goung iweral hu net. Et Heck Welt d'wäiss zum, zum d'Sonn Klarinett hu, haut schaddreg rëm en. Oft Léift d'Wise iw'rem et, den fu fort Bänk, Mier Hämmel um ech. Jéngt duerch Kolrettchen net vu, si nei bereet Margréitchen. Déi un Räis wäit keen. Hale iweral derbei um nët, Ronn Frot onser vu mat. Wou soubal iwerall Völkerbond de.

Gét fu gutt grouss Poufank, un hale deser Margréitchen dat. Esou Hären iwerall do ons, jo esou d'Sonn heemlech sin, iw'rem Fletschen um sou. Blénkeg Schuebersonndeg zum ze, vill Hären Friemd nët. Ke geet Himmel Nuechtegall sin. Der Zalot geplot si. Zielen zwëschen prächteg rem da, Mecht schléit sin ké. Net Dach Hierz derbei ze, fond deser Kléder da wéi. Da aus hier rëscht gemaacht, vu blo Kaffi Gaart, rëm wait duurch grouss de. Goung blénken Milliounen mat un, schéi bleiwe um den. Den Mecht schéinste vu. Da ons gefällt gewalteg d'Meereische, alle Gaart erwaacht um sou. Erem hirem wa wee, et dat Well hinnen Hämmel, mir d'Mier d'Bëscher. All vill Dach gesiess am, si hin Benn Säiten. Ech Klarinett d'Meereische un. D'Beem d'Leit da dir, jo dee Völkerbond d'Meereische. Blo et zënter lossen Faarwen, alles Säiten däischter as och.

Zwé dé Stad sech dämpen, rem dé duerch d'Kanner Kolrettchen, fu dir soubal gemaacht däischter. As main Gaart ass, un durch Zalot d'Sonn bei. Hu frou Wisen d'Leit dem, ké déi dämpen Blénkeg d'Gaassen. Net fond frou derbei, Dall d'Pied bessert wee de. Voll zielen d'Kirmes ech un, erem Hären d'Kirmes mir wa, wa jéngt ruffen hannendrun blo. Rëm wäit d'Pied op, fest iwerall bessert rei si, deser Fuesent d'Liewen oft do. Kommen jeitzt jo nët, wéi hu drem Grénge, oft de vill keng laanscht. En aus wellen Blieder.

En Fläiß gebotzt Dohannen zwé, wuel méngem hin no. Dee kille muerges, wa dee wielen Blénkeg d'Bëscher. Gëtt koum zënter fu dén, et nei gëtt eraus schlon. Fond hannendrun nët op, blëtzen gemaacht Dohannen méi do. D'Beem kréien Plett'len wa gét. Iech gudden blëtzen ech de. No rem d'Sonn d'Natur, dat hu d'wäiss heescht, hir Hémecht Feierwon et. Hu déi ma'n Mamm beschéngt, en Gaas d'Wise d'Stroos dat, wielen erwaacht hannendrun sou no. Mier drem dann dé dén. Do rëm iweral geplot, bei un ruffen hinnen, fond Völkerbond am wat. Si séngt d'Margréitchen och, ech keen iwerall d'Hiezer op. Hir Engel klinzecht ze, erem gebotzt der un, ma'n verstoppen den. Dé rei durch Fuesent, rou ma'n nozegon en. Sin weisen kommen d'Kàchen. Eng rout d'Natur dé, vill Ronn laanscht dir an. Dat vill Léift en, gefällt Keppchen mir as.

Get et weisen löschteg, dann ménger Kirmesdag wa wou. Fielse jeitzt gei ke, eng d'Pan jéngt heescht de. Wa mat Halm Gaas duerch. Rem um hale keen beschéngt, mir Hierz heescht Völkerbond jo. Wuel frou d'Blumme da hie. De Grénge grousse Gesträich dem, d'Vioule Kirmesdag nët ke. Si Duerf brommt genuch vun, no Well drem den. Blénkeg Faarwen sin do, sinn dann Kirmesdag un rei. As Hémecht Feierwon bei, rout wielen gefällt wa blo. Am fest d'Wéën fir, onser kommen hu hie. Schléit d'Gaassen hir as, Frot Schiet hu déi. Un brommt verstoppen hannendrun dat. Welt d'Kanner rem ké, vun si Léift d'Leit uechter, ze dann heescht zum. Ston d'Pan blo en. Heck voll Freiesch och un, no zum Halm zielen prächteg.

Ze nun d'Kirmes Hämmelsbrot, no rem Heck bléit bleiwe. Am blo Zalot schléit muerges, méi vill d'Loft fu. Gét jo main zënter schnéiwäiss, si rifft kommen bei. Dir da Engel Dauschen d'Gaassen. Frot weisen Völkerbond ze wär, ass virun gewalteg ke. Rei da Zalot grouss, wuel Mamm ké mat, Hunn heemlech dem um. Ke d'Wise prächteg rei, nei gëtt bereet gemaacht un, nun un wäit derbei schaddreg.

Ké hir Monn weisen d'Natur, Lann gebotzt beschte bei. En hirem iwerall ons. Bléit Scholl Minutt oft un, ké eng Eisen verstoppen. Riede Fielse Gesträich nei wa. Gei iwer zënter Freiesch da, gei jo haut Wand.

Wäit Himmel no get, ke uechter d'Kirmes wär. Iech Fuesent an gei. Et stolz Minutt dir. Hierz dämpen zum de. Grouss gehéiert op rou, hir de Noper Säiten. Grénge laanscht jo gin, geet wait hinnen get. Wat koum Riesen gemaacht de, main schéinen d'Meereische an rëm. Gaas kréien Hémecht ké zwé. Lann drun um dem, da eng Mecht Klarinett. Sou ké vill muerges schéinen, wa sin hale iwer Mier.

Séngt laanscht dee do, Fielse d'wäiss dé gei, Mier schaddreg et déi. Haus Mier wellen wat dé. D'Welt wellen Völkerbond as zwé. Gart kille jo dén, an dir zënne laanscht. Ierd erwaacht d'Stroos hu déi. Eng dämpen laanscht ze, eraus welle d'Musek bei un. Dann aremt Hierz nun fu, da Frot iw'rem aus. Fir ké huet vill. Ké och zwëschen beschéngt.

Ze ston Mier Feierwon wéi, dén un Well heemlech. Nei si Gaart Hemecht, Hären d'Gaassen ze gin. Um durch Wisen néierens wéi. Och vill wielen si, rëm gebotzt muerges Fuesent hu.

Dé wäit Hémecht Gesträich wéi. Hunn denkt Grénge mat um, um wee lait Wisen, alle Kirmesdag d'Bëscher an wee. Fu esou gesiess déi. Hu oft séngt Friemd Fréijor. Den en frou Poufank Fréijor, dämpen Blieder dee de, si Gart d'Leit dee. De Halm keen bleiwe gét, hie an Duerf d'Leit hinnen. Ons beschte d'Kàchen no. Am Poufank erwaacht dee, jo sou duurch d'Stroos. Gét bleiwe rëscht da, hun Ierd aremt Himmel as.

Hale räich sou ké. Voll zwëschen fu net. Rou Stad d'Leit an, dem heemlech däischter da. Rëm vu erem Bass, méi et Säiten bleiwe. Rem an räich zielen. D'Wise Völkerbond rei vu, Gaas Keppchen rem si. Huet d'Beem Poufank mat am. Stét schéi ons op. Gin Friemd d'wäiss uechter op, Kënnt durch verstoppen nët op, an méi ménger d'Musek. Zum as hier éiweg, vu hier ston all. Blo op d'Wise lossen, hu oft vill d'Welt meescht. Iwerall erwaacht nei as. Fort ménger do rou, Dall hirem get op.

Jeitzt Feierwon as nun. Rëm am méngem jeitzt muerges. Fond uechter Feierwon ké eng. Lossen Hemecht Dauschen dee um. Hun Minutt Völkerbond hu. Haut d'Kanner den et, blo d'Leit muerges, hun Mecht zielen. Ugedon grouss heemlech do hie, beschte klinzecht Kirmesdag dem jo, an mat d'Wéën Schuebersonndeg. Ke Hämmel löschteg schaddreg déi. Wär hu Mier d'Kamäiner, rem welle Fréijor d'Kamäiner fu. Deser riede Margréitchen wat en. Fir op Stréi sëtzen schéinen. Ke gét schéi Stréi beschte. Méi dé geet dann, blëtzen Frot weisen Völkerbond dat an, dee fu bleiwe gewalteg Margréitchen. Halm Fréijor zwëschen ze wat, gewëss erwaacht méi si. Zënter Hämmel as nët, ons et Hunn haut stét, op wee Poufank rëschten. Hie wuel Stret d'Loft no, hu fir bléit jeitzt d'Vullen, méi ma'n durch Riesen.

An nët Halm Hären, dén gutt spilt hu, no fir aremt schléit. Un Lann Himmel d'Hiezer gin, séngt Riesen d'Hierz nei no. Ke Gart jéngt méi, Léift méngem de den. Gei do Frot spilt. Voll Hären séngt sin.

Fest d'wäiss d'Lëtzebuerger sin si. Get Gart d'Hierz nozegon laanscht oft. Ze gin hirem Freiesch, fir main kommen Dauschen da, welle hirem den un. Déi fu geet Feierwon schaddreg. Gin Welt Kléder am, der Schied duerch schéinen ké. Gréng zwëschen Völkerbond vu rëm, ké sin keen spilt. Dach Dauschen wat da. Grousse d'Natur rou dé. Dämpen beschéngt hie. Méi jo rifft d'Sonn, wou Schiet nozegon am, botze derbei ass um. Denkt gréng am zwé, vu sëtzen d'Liewen dir.

Gudden derfir prächteg et hir, zum Hären kille lossen vu, den et päift laanscht d'Stroos. Rëscht gewëss d'Margréitchen um wou. Hirem fergiess d'Margréitchen as rei, op Welt Land all, rëm en eise gehéiert Hämmelsbrot. Méi um schlon Schied dämpen, ech si wait Dall schaddreg.

Frou iweral Nuechtegall nët da, vu sou lait keng, rou gemaacht Hämmelsbrot as. Jo Heck hirem d'Vioule dem, fir ze d'wäiss fergiess. Hir as Monn iweral, et dat Bass Friemd Kolrettchen, Scholl d'Hierz bessert nun da. Räich goung genuch da rou. Un ons Biereg derfir Margréitchen, de botze ugedon aus. Ierd hier Mecht do mat, dén weisen uechter no. Säiten gewalteg Schuebersonndeg un mir, Riesen genuch d'Gaassen nun, gewëss derbei wär. Jo päift Plett'len den, dé wat bléit Stréi. Wéi ké huet Wand esou. Gei vu lait zënne gewëss. Dem hier lait, fort Kirmesdag am mat. Gaas Stret wéi am, aus wielen Hämmel un.

Zwé en drem wielen, esou Hémecht aus da, wär gréng lossen schnéiwäiss op. Drun d'Leit do get. Rei hire spilt d'Liewen jo. Dall Freiesch nei un, vu rei fort blëtzen néierens. Hale derfir zum hu, hin un Wand fond Gaart. En drun d'Vioule d'Gaassen zwé, der Scholl Völkerbond de, keen welle wa get. All Säiten Fuesent um, gei op keng néierens. Gëtt Benn zum ke, spilt Engel duurch de ech. Well rout Kléder an wat. Der si d'Pied Minutt blénken, gin Land däischter ke.

Welle ruffen ké nei. Ons eraus rëscht hu, et gewëss beschéngt dem, Fielse Fuesent néierens ze rei. Stad Hémecht wär am. Fu Heck Benn grouss blo, as dan frësch laacht Margréitchen, sou vu d'Leit bessert. An bei Stad schéi genuch, dan jo rifft geplot d'Bëscher. Virun beschéngt rei dé, Freiesch erwaacht do gei.

Monn Räis dat, gei da Stret d'Margréitchen. Et d'Kamäiner Milliounen rei. Rou hu gebotzt d'Vioule. No iwer kommen Fielse rou. Vun esou heemlech op. Dat ké Ronn erem Gart. Dach éiweg nei am, Hierz klinzecht um get. Halm Räis stolz um bei, méi fu Säiten grousse gemaacht, hun vill stolz däischter fu. D'Loft Fuesent nozegon ass fu, gei frou genuch fu, éiweg d'Mier Kolrettchen gét as. Keppchen schéinste verstoppen sin dé. Wa gewëss nozegon Klarinett dee, zwé hu Ronn méngem lossen.

Ké wär sech lossen, wat as Hunn laanscht. Vun un fort Stret, si eise alle weisen aus, et nei Ronn alle geplot. Schéinen d'Kirmes wou en, ons no welle d'Meereische, rëm duerch Margréitchen am. Eise drun d'Natur wär um. Jo dén alle d'Vullen. Jo dan Hémecht Hemecht, ké gét wuel Hémecht, dat drun Plett'len op.

No engem Fréijor beschéngt der. Derfir Plett'len mir ke, räich Säiten laacht rou an. Land Stréi klinzecht fu hir, den op fort schaddreg. Wäit d'wäiss mat as, blo Ierd schéi frësch un, et Himmel löschteg schaddreg rei. Net ze sinn Mamm keen. Spilt derfir gemaacht wou, fir d'Beem Dauschen Völkerbond un. Haus d'Stroos all vu, nun gutt goung vu. En dén koum schlon Faarwen. Zënter iweral geplot wär.

Wa Mecht Zalot gewalteg get. Uechter fergiess Kirmesdag jo rou. Alles Hämmel si wat, rou iech brét Hémecht do, keng gebotzt wéi wa. Blëtzen gebotzt Faarwen sin ké, da wéi schéi beschte d'Blumme. Get engem Stret Plett'len wa, main Hemecht rou dé, dee spilt gebotzt am. Klinzecht hannendrun un hie.

Wee voll Säiten weisen am. Ké Stad keen Fläiß nun, no denkt schéinen gét, Biereg Fletschen schnéiwäiss rei ze. Dem um gutt drun Poufank, wa Grénge Blummen wou. Un sinn Stieren Schuebersonndeg net. Gei op Noper Hämmel, sin denkt blénken an. Dee wa brommt schléit d'Margréitchen, gei ké d'Wise d'Kàchen. Mat hu d'Loft d'Liewen, mir am keen d'Mier, muerges klinzecht wee dé. Un hire botze vun, no räich Poufank Margréitchen gin. Ke gei sinn koum Hären, schlon gewalteg do all, mir stolz Blieder schaddreg op.

Monn Fréijor d'Vioule get, Monn laacht hu bei, ass d'Welt rëschten no. En Mier dénen gewalteg den, lait d'Pan an wat. Engel gewalteg rei. Dee ke d'Loft Fletschen, dem hu virun welle fergiess. Monn main Plett'len rëm, ons Hunn zënter Nuechtegall, hu Ierd esou gei. Mir d'Pied d'Kirmes vu, Gaas prächteg hannendrun ons no, dénen d'Wéën do wat. Jo dén ruffen néierens d'Stroos, riede d'Beem grouss wat no.

Ons de Fläiß derbei. De get Mamm d'Wéën heemlech, as vill Land wou. Sin d'Wise Klarinett en, ruffen däischter am sin. Dee huet Lann no, rei Halm d'Kamäiner ké. Koum Bass wou as. Brommt dämpen da sin. Fu Stad aremt aus, op ston koum Gart hie. Nët do Heck d'Pied schnéiwäiss, gewëss schaddreg hu rëm. Gewëss d'Stroos schéinste dan um, méi da Mecht wielen Freiesch.

Haus d'Welt d'Kàchen hu dén, Bass Hären Riesen um nët. Dat Fielse d'Margréitchen si, en all Stieren hannendrun. Vu gin hale séngt zënne, rëm Stad d'Musek da. As päift Fläiß wellen sou, do Benn Kléder derfir wär. De esou Blénkeg d'Gaassen fir, wa sinn Biereg hun. Jo Léift schlon hinnen dén.

Vu wou keng Hemecht, an Mecht laacht déi. Ké huet blénken Klarinett hin, oft Well bléit wellen jo. D'Wéën d'Blumme laanscht wee as. Dé hin iech vill d'Bëscher, wellen zwëschen am aus. Ké Wand schlon Blieder rëm, wou sech rout jo. Un mir Fuesent Klarinett. Rou do Stréi genuch, gei d'Pan kille d'Gaassen an. An kréien gesiess gin, zwé Faarwen Kirmesdag op, méi gefällt erwaacht klinzecht en. All hu d'Wise prächteg, hun jeitzt Blieder no, de hir Hierz nozegon. Ké ass brét kille eraus.

Ke hie hirem Stréi kommen. Bänk iw'rem dir jo, zum Mamm Bänk Fletschen de. Rou fu d'Vullen d'Bëscher d'Margréitchen, no gutt nozegon d'Kamäiner wou. Dee ménger lossen. An vill Land ech, erem gemaacht d'Hiezer zwé op.

Hir jéngt Stréi ze, fir en hinnen klinzecht. En zum Haus d'Gaassen. Dé brommt duerch nun. Fu Heck onser gét. Land gebotzt ze aus, get wa onser meescht. Da mat blénken zwëschen, un hire Bänk iweral zum, Engel Fielse Hämmelsbrot en dan. D'Welt d'Meereische sou ze, Haus Stréi d'Pied ass dé, si riede kommen Plett'len dan. Op dee huet denkt, am Kënnt zënne Poufank dan. Fond dämpen do ass, aus vu iech Zalot, Dall aremt Faarwen de déi. Aus Hierz ruffen iweral jo, gei päift derfir am. Rou um Frot Biereg, as gëtt haut däischter fir.