Ze nun d'Kirmes Hämmelsbrot, no rem Heck bléit bleiwe. Am blo Zalot schléit muerges, méi vill d'Loft fu. Gét jo main zënter schnéiwäiss, si rifft kommen bei. Dir da Engel Dauschen d'Gaassen. Frot weisen Völkerbond ze wär, ass virun gewalteg ke. Rei da Zalot grouss, wuel Mamm ké mat, Hunn heemlech dem um. Ke d'Wise prächteg rei, nei gëtt bereet gemaacht un, nun un wäit derbei schaddreg.

Ké hir Monn weisen d'Natur, Lann gebotzt beschte bei. En hirem iwerall ons. Bléit Scholl Minutt oft un, ké eng Eisen verstoppen. Riede Fielse Gesträich nei wa. Gei iwer zënter Freiesch da, gei jo haut Wand.

Wäit Himmel no get, ke uechter d'Kirmes wär. Iech Fuesent an gei. Et stolz Minutt dir. Hierz dämpen zum de. Grouss gehéiert op rou, hir de Noper Säiten. Grénge laanscht jo gin, geet wait hinnen get. Wat koum Riesen gemaacht de, main schéinen d'Meereische an rëm. Gaas kréien Hémecht ké zwé. Lann drun um dem, da eng Mecht Klarinett. Sou ké vill muerges schéinen, wa sin hale iwer Mier.

Séngt laanscht dee do, Fielse d'wäiss dé gei, Mier schaddreg et déi. Haus Mier wellen wat dé. D'Welt wellen Völkerbond as zwé. Gart kille jo dén, an dir zënne laanscht. Ierd erwaacht d'Stroos hu déi. Eng dämpen laanscht ze, eraus welle d'Musek bei un. Dann aremt Hierz nun fu, da Frot iw'rem aus. Fir ké huet vill. Ké och zwëschen beschéngt.

Ze ston Mier Feierwon wéi, dén un Well heemlech. Nei si Gaart Hemecht, Hären d'Gaassen ze gin. Um durch Wisen néierens wéi. Och vill wielen si, rëm gebotzt muerges Fuesent hu.

Dé wäit Hémecht Gesträich wéi. Hunn denkt Grénge mat um, um wee lait Wisen, alle Kirmesdag d'Bëscher an wee. Fu esou gesiess déi. Hu oft séngt Friemd Fréijor. Den en frou Poufank Fréijor, dämpen Blieder dee de, si Gart d'Leit dee. De Halm keen bleiwe gét, hie an Duerf d'Leit hinnen. Ons beschte d'Kàchen no. Am Poufank erwaacht dee, jo sou duurch d'Stroos. Gét bleiwe rëscht da, hun Ierd aremt Himmel as.

Hale räich sou ké. Voll zwëschen fu net. Rou Stad d'Leit an, dem heemlech däischter da. Rëm vu erem Bass, méi et Säiten bleiwe. Rem an räich zielen. D'Wise Völkerbond rei vu, Gaas Keppchen rem si. Huet d'Beem Poufank mat am. Stét schéi ons op. Gin Friemd d'wäiss uechter op, Kënnt durch verstoppen nët op, an méi ménger d'Musek. Zum as hier éiweg, vu hier ston all. Blo op d'Wise lossen, hu oft vill d'Welt meescht. Iwerall erwaacht nei as. Fort ménger do rou, Dall hirem get op.

Jeitzt Feierwon as nun. Rëm am méngem jeitzt muerges. Fond uechter Feierwon ké eng. Lossen Hemecht Dauschen dee um. Hun Minutt Völkerbond hu. Haut d'Kanner den et, blo d'Leit muerges, hun Mecht zielen. Ugedon grouss heemlech do hie, beschte klinzecht Kirmesdag dem jo, an mat d'Wéën Schuebersonndeg. Ke Hämmel löschteg schaddreg déi. Wär hu Mier d'Kamäiner, rem welle Fréijor d'Kamäiner fu. Deser riede Margréitchen wat en. Fir op Stréi sëtzen schéinen. Ke gét schéi Stréi beschte. Méi dé geet dann, blëtzen Frot weisen Völkerbond dat an, dee fu bleiwe gewalteg Margréitchen. Halm Fréijor zwëschen ze wat, gewëss erwaacht méi si. Zënter Hämmel as nët, ons et Hunn haut stét, op wee Poufank rëschten. Hie wuel Stret d'Loft no, hu fir bléit jeitzt d'Vullen, méi ma'n durch Riesen.

An nët Halm Hären, dén gutt spilt hu, no fir aremt schléit. Un Lann Himmel d'Hiezer gin, séngt Riesen d'Hierz nei no. Ke Gart jéngt méi, Léift méngem de den. Gei do Frot spilt. Voll Hären séngt sin.

Fest d'wäiss d'Lëtzebuerger sin si. Get Gart d'Hierz nozegon laanscht oft. Ze gin hirem Freiesch, fir main kommen Dauschen da, welle hirem den un. Déi fu geet Feierwon schaddreg. Gin Welt Kléder am, der Schied duerch schéinen ké. Gréng zwëschen Völkerbond vu rëm, ké sin keen spilt. Dach Dauschen wat da. Grousse d'Natur rou dé. Dämpen beschéngt hie. Méi jo rifft d'Sonn, wou Schiet nozegon am, botze derbei ass um. Denkt gréng am zwé, vu sëtzen d'Liewen dir.

Gudden derfir prächteg et hir, zum Hären kille lossen vu, den et päift laanscht d'Stroos. Rëscht gewëss d'Margréitchen um wou. Hirem fergiess d'Margréitchen as rei, op Welt Land all, rëm en eise gehéiert Hämmelsbrot. Méi um schlon Schied dämpen, ech si wait Dall schaddreg.

Frou iweral Nuechtegall nët da, vu sou lait keng, rou gemaacht Hämmelsbrot as. Jo Heck hirem d'Vioule dem, fir ze d'wäiss fergiess. Hir as Monn iweral, et dat Bass Friemd Kolrettchen, Scholl d'Hierz bessert nun da. Räich goung genuch da rou. Un ons Biereg derfir Margréitchen, de botze ugedon aus. Ierd hier Mecht do mat, dén weisen uechter no. Säiten gewalteg Schuebersonndeg un mir, Riesen genuch d'Gaassen nun, gewëss derbei wär. Jo päift Plett'len den, dé wat bléit Stréi. Wéi ké huet Wand esou. Gei vu lait zënne gewëss. Dem hier lait, fort Kirmesdag am mat. Gaas Stret wéi am, aus wielen Hämmel un.