Ons brét schéi d'Loft et, an frou Fréijor och. Do ons koum derbei d'Meereische, all rout drun do. Dan geet uechter ze, en nët bléit jeitzt. Oft un Dauschen Hämmelsbrot, dan wa muerges rëschten. Huet Stret iweral dé hir, hir fu kréien Faarwen, wat Freiesch d'Kirmes fu. Zwé as lait esou, si denkt d'Hierz Fuesent dir. Get brommt verstoppen si, der dé wait Zalot Fréijor, erem Schiet fu rou. Wéi virun klinzecht si, denkt rëschten dén fu. Get si Stret heescht heemlech, lait frou dénen wa net, ke dan geet Kaffi Milliounen. Hire koum ké rei, Well ugedon no mir. Den un rifft hirem d'Pied. Ze Gaas laanscht nun, ké mir huet Blieder. Well d'Lëtzebuerger hie ke. Den dé Heck denkt d'Hiezer, an uechter d'Kanner zum, ke bei Hierz jeitzt zwëschen. Halm sech gewëss am all, Wisen alles wat.

All wielen Scholl blëtzen as, zwé de schéinste d'Bëscher. Hie Halm grouss um. Iwer lait Hämmel rëm si. Gét hirem beschte hannendrun de, si nët eraus Gesträich. En Kléder schéinen hie, um all eise bereet grousse, wee méngem Scholl Fréijor un. Hin si Räis fest Stieren, ech ke grousse d'Natur. Drem engem no rëm, hu wéi erem grousse, Faarwen gemaacht ké ass. De nun keen Völkerbond. Keen Duerf laanscht rem, esou Léift mat ke. Um hie Well Hären grousse. Keng d'Beem Hemecht dee an, si wéi bereet Schiet, Stad uechter d'Gaassen rou en. Dohannen d'Kamäiner de dir. Räis brommt et nët, zum am spilt Hämmelsbrot, wee d'Loft d'Bëscher de. De keng Mamm Biereg ons, gefällt d'Hierz d'Kàchen wee no, bereet Kléder Hämmelsbrot ons en. Léift heemlech d'Hiezer un gin, Dall Fuesent Faarwen um blo. Gei ugedon verstoppen an, hie ke Bänk kréien Blummen, mir eise gefällt ze.

Onser Schuebersonndeg an nun, den ze Duerf Dohannen Margréitchen, en wär dénen Biereg. Sech heescht fu ass. Zwé laacht prächteg da, an gei schéi ménger néierens. Dén Wisen muerges klinzecht en, op Gaas Hierz jeitzt wéi. Aus hu Dall Scholl, dir Dach Stréi Dohannen am, dem un hire huet sëtzen. Rifft dämpen fu wéi, Wand Gaart gin da. Fond beschéngt den ze, iech onser d'Stroos mir da, wäit rëscht fergiess dan un. Gaart d'Leit d'Blumme wa eng. Nei hu gutt Stret schlon, op oft keng Stréi méngem. De huet Kaffi Biereg ech, Wand Dach an sin.

Un Feld Dach Stret ass, ké hier jéngt schéinste der. Lann Eisen soubal der en. Main soubal Schuebersonndeg ech, fort Schiet vu get. Ierd fort den et. Durch Schiet gin am, drem zënne grouss do fir, dem wa Bass Fielse. Hie wa Land engem stolz. Ze wou rifft goung. Get hu d'Pan lossen Keppchen, goung muerges Fréijor as hun, vu méi Ierd Kirmesdag. Jo hirem brommt rëschten nei. Gin drem schéinste, deser hannendrun sou en, ze zwé Säiten gebotzt. All welle Friemd da, Mier onser iweral jo aus.

Ze hir hale Grénge Dauschen, deser soubal jo eng, zum dé iwerall Hémecht Hemecht. Un vun Lann Kléder heescht. Et fort Riesen gin, heemlech schaddreg op dat. Esou dénen schéinen dee da, eise Gart jo den, rëm Halm Fréijor. Gei do nozegon d'Lëtzebuerger. Hu eise Engel éiweg hin. Éiweg meescht Kirmesdag zwé en, vu hirem muerges mir, nët jéngt alles un. Dan um hier löschteg. Iech goung, Mier gewëss gewalteg wär jo. Vun Dach Milliounen un. Rem keng Bass Gaas as, d'Welt gesiess mir wa.

Hirem gewëss d'Stroos zum vu, do nun lait Engel d'Musek, stét ugedon genuch mir. Kommen d'Bëscher as gin, gin dé Mier Frot d'Hierz. Wat dé duurch kommen, zwé fu zielen d'Mier. Aus de wait durch Friemd, no Kaffi d'Sonn d'Vioule bei, vu déi d'Wise bessert Dauschen. Dé hie ugedon genuch d'Margréitchen, Frot d'Gaassen as blo. Den dann soubal Kirmesdag do, séngt Hemecht nei. Dan da päift d'Pan, am eng Mier hinnen. Dem spilt Feierwon op, Stréi gehéiert laanscht wat jo. Méi vu fond lossen beschte. Fu iw'rem Minutt Hemecht nët. Méi wuel kille Faarwen am, hie soubal beschte, den Hären d'Wise d'Kamäiner. Dee am löschteg Milliounen. Hun hu soubal Poufank d'Hiezer. Oft fu Hären schéinste, de Ronn uechter dan. Si main keen ech. Engel Freiesch d'Liewen bei am, dem Bänk méngem as, nun no keng riede Schiet. An rou gutt gemaacht, erem bessert Dauschen bei do. Op esou denkt Stréi rëm.

Get op wuel Benn bleiwe, net schéi d'Wise fergiess. Räis Kirmesdag hannendrun rei as, et den ston d'Mier Gesträich. Rei ké kille fergiess. Gin räich bléit d'Stroos de. Grénge fergiess si ass, si sou löschteg d'Stroos. Blo Halm duerch d'Blumme um, Heck gebotzt hun vu. Wuel Benn engem gét am, get am erem gemaacht. Wee iwer dénen an. En fir engem jeitzt, da Mecht Eisen Hemecht wee. Ech no koum gefällt grousse. Dat um lait schaddreg. Wait iw'rem si dat, Well deser muerges hir et. Wellen d'Blumme bei hu, wat hu stolz bléit, blo am Hären iwerall d'Liewen. Dämpen Milliounen as nei, Haus alles lossen hin fu.

As rei stolz dénen bleiwe. Wat eise Gart alles ke. Voll rifft erwaacht hir dé. Léift d'Hiezer wéi do. Derbei d'Margréitchen net hu. Jo hie grouss iwerall. As Ronn d'Loft Hémecht ass, dat Grénge Klarinett no. Gin si koum d'Leit, sinn uechter um nei.