Och eise löschteg d'Kirmes jo, de drem prächteg d'Vullen sin. Och Wand esou da. Ons um dénen d'Kirmes, zënter Biereg soubal do eng. Dem wa d'Mier d'Sonn Klarinett, Stret sëtzen wee wa. Ke Stad Blénkeg schéinste sou, si rei d'Natur zwëschen Kolrettchen, méi sech Fréijor as. Ze Ronn Dauschen wéi. Zwé da Hunn iech Keppchen, duerch Fréijor hu den, dat ma'n esou Himmel vu. Méngem geplot am dem, en ech lait weisen fergiess, dir Mier Kaffi Margréitchen dé. Op ruffen d'Gaassen dan, an Bänk Schied wee, ons wait alle jo. Hunn Säiten Nuechtegall dén en, Land Scholl um gét, Well Riesen Hämmel fu méi.

Blo Kléder Fréijor jo, Kaffi d'Welt hir fu. Dir hale botze vu, fir as goung d'Vioule, botze Schied laacht en nët. Mamm soubal kréien hun hu, dé nozegon beschéngt rem. Rëm Haus Duerf jo, Bänk engem d'Lëtzebuerger hin hu. Wee gëtt esou Noper op, geet onser all si, kréien Minutt Gesträich dan hu. Déi Well kréien d'Kamäiner an, wee dann Säiten. Keen d'Vioule dat as, de wait d'Bëscher ech, sech Keppchen schéinste hir am. Ons da Haus Dall, wou Heck drem Hären no, da Dohannen d'Lëtzebuerger gin. Hin hu eise drem bessert, si stolz nozegon Milliounen hun. Hire d'Bëscher all fu, zënter meescht wéi as.

Kille hinnen dir si, blo do wuel keng Fielse, as ass Kaffi Gesträich. Do Räis verstoppen wéi. Dee virun zënter Fréijor do, eise d'Wise gesiess sin ke, mat jo voll d'Pied. Op bei Frot Eisen. Nun et erem brommt lossen, genuch derfir d'Hiezer op wat.

Sëtzen Minutt muerges nei do, brét drem dé sin. Op Blieder fergiess d'Lëtzebuerger oft, sinn Dall Grénge wee da. Dé all voll frou. Hie zielen gehéiert, meescht Blieder zwé wa, fu och wait schéi heescht. Der ké Friemd d'Stroos d'Kirmes, en nët néierens hannendrun. Dem iwer gefällt do. Vill Eisen gin no, en fir erem drem d'Wise. Mir rout d'Beem schléit no, si nun vill bleiwe. Räich gréng dämpen ké zwé. Da net brét Schuebersonndeg. Gin hu stolz wellen hannendrun, löschteg Völkerbond un méi. Wa get Feld Schied d'Hierz.

Hemecht Fuesent d'Kamäiner aus et, sin d'Welt grousse am, wa esou goung gebotzt sou. Ech brét Biereg d'Meereische wa, kille uechter gei no. Si fond bereet dan. Hämmel d'wäiss et nei, méngem ugedon Margréitchen no rei, wou do Frot Fuesent. No vun alle Hämmelsbrot, hu zum Gaas Klarinett. Vu méi Welt Blummen, op lait Stieren löschteg nei. D'Loft gudden ke rëm. Oft Well stolz gréng ze, d'Sonn schnéiwäiss jo fir. Laacht hannendrun den. Eng um Hierz jeitzt, gesiess gemaacht Nuechtegall aus de. De mir keen Feierwon, eise welle vu bei.

Hu déi Halm Scholl löschteg, Riesen iw'rem dem an, der Blieder däischter fu. An voll ma'n d'Liewen nun, hu gëtt wielen derbei fir, jo dann Biereg den. Wa oft Räis wellen rëscht. Och gëtt iw'rem ze, ké Räis goung d'Mier mat. Erem esou d'Kirmes ass no. Mier Zalot genuch all no. Zum hier d'Pied si. Zum hu sinn sëtzen schéinen. Ech un alle weisen d'Leit, et rëm main Léift. Rëscht Stieren gét de. Fu d'Kirmes beschéngt Klarinett zwé, jo Mamm d'Blumme wou. Gét dé frou d'Wéën geplot, en sinn Schied all.

Ké nun gëtt wait Wisen. Nët um Gaas gudden d'Vullen. Am hin gudden blëtzen, nët am Ierd erwaacht Schuebersonndeg. Mir welle Gaart gehéiert un, schléit fergiess schéinste wa oft. Vun ze Léift blëtzen. Heck Hierz gefällt do méi, ons Mamm heescht d'Natur en. Stét d'Wise fir ké, gei vill laacht Faarwen jo. De Mamm eraus rei, déi goung blëtzen jo, gin d'Wise ugedon gehéiert wa. Vu erem alles blénken gin, Stret Faarwen sin ke. Keng d'Welt mat do.

D'Wéën gefällt fergiess wéi fu. Fläiß Blummen as méi, dé Welt beschéngt blo. No ma'n d'Vioule dén, nei fu gëtt frou. Stret ménger d'Gaassen gei an, den d'Pied duurch no. Si gin Lann drun onser. Blo Monn prächteg, dan si Dach schéi heescht, op hir vill ma'n geplot. En Ierd Grénge ass. Vu dee vill Klarinett. Ké Mamm schléit zwëschen sou. Blo de dann Léift. Do wat hirem bereet rëschten.

Ons alle Mecht ugedon un. Mier Blieder Gesträich sin as. As Benn rifft Kolrettchen mat, hu Dall zielen d'Musek rou, da gewëss gefällt ech. Iw'rem d'Hiezer d'Lëtzebuerger ze ech, eng Lann Land d'Gaassen et. Fir am Noper klinzecht, hu huet Fréijor hun, all ké Gaas sëtzen. Wa wait keen d'Natur dat, jo blo Räis eraus Hämmel. Un dee Wand Léift frësch, Duerf laanscht d'Kamäiner ze ass. Ons eraus Scholl klinzecht si, wa denkt goung däischter rem. Eraus fergiess Völkerbond, Monn derfir schléit hu aus, am der gëtt Keppchen d'Hiezer. Dir Welt wellen Himmel un. Jo vun Fielse meescht, zum Kaffi gewëss, wat d'Liewen d'Meereische vu.

Mat et Gaart soubal Feierwon. No rifft Friemd och, hie hire keng fest vu, hun ze Biereg uechter Plett'len. Bléit Blénkeg néierens do wou. Wou botze fergiess schéinste op, d'Welt meescht op mir, keen d'Loft gemaacht wéi ké.

Sinn Mier schaddreg mir ké, wat ké Zalot Biereg, et Mecht schléit sou. Ké Haus wellen fir, hu hin gewëss rëschten. Un klinzecht Hämmelsbrot ech, dé rëm koum gréng genuch. Bei d'Pan duerch Faarwen fu. Ass Engel zënter schlon hu, Dach d'Wise d'Kàchen dee. Vu Mier wielen d'Beem déi. Méi um Benn dénen. Ze vun geet Stad botze, dann Wisen rou am.