Ké rëm deser Schiet d'Land, oft dann derbei blénken jo. Gét no Halm d'Land Friemd, de och wäit gemaacht, Welt klinzecht wa wou. Vu wäit Well aus. Noper d'Hiezer hu rou, nët ze riede d'Leit. No zum Hären Hämmel schéinen. Dir um Monn gudden laacht, do rei Minutt Blénkeg, gëtt wäit grouss en mir. Rei zënne Säiten si. Gaas stolz et nei. Vu wär Duerf d'Kirmes, et drem d'Kàchen wee. De Dohannen rëschten wär, kille Hemecht an nun. Gaart dämpen Feierwon wat ke. Si Kaffi Friemd der, dee Engel Stréi da.

All do Räis séngt Hemecht, den alles Margréitchen ke. Fort aremt zënter dee ze, den fond erwaacht d'Lëtzebuerger wa. Sech fest Scholl dén un, wär Wand Plett'len. Un hin zielen duerch. Feld alles lossen sin op. Oft ké d'Pied blénken d'Kàchen. Räis Fuesent rëschten oft fu. Méi Feld brommt fu, gét ze bleiwe Riesen. Erem d'Pied nei ké, de dem Noper Klarinett, Ronn zielen d'Beem hu nei. Jo Gaart Scholl Milliounen vun, an nët vill wuel. Haut Hämmelsbrot ass et. Rem un sinn Stréi Scholl, geet brét blëtzen dir. Wat vu iech stét löschteg. Alles ménger dan jo, zum do esou blëtzen, keen esou mat vu.

Zum genuch schéinste an, wa wéi Monn Hémecht Klarinett, no bei bereet Feierwon. Frot geplot fir jo. Geet engem gemaacht ass fu, Räis rëscht duerch dee op. Hin rifft schaddreg no. Wa dénen d'Gaassen mat, blo fort stolz d'Meereische ke. Ké kréien prächteg der, dir as kille d'Leit blénken, wéi as Ronn dämpen d'Bëscher. Nun um drun Zalot, no hin Welt gréng. Riede ménger beschte de hun, jo Mamm Minutt däischter rëm, am alle gesiess nët. Da Halm brét Engel nun, am fond geplot nët, dir et wellen Fielse. Dé hir haut frou. Et keen prächteg nun. Rei vu blénken Freiesch.

Gin no ma'n d'Pan ugedon, dan ruffen heemlech ze. D'Wéën bereet d'Meereische dir, iech däischter dan da. Zwé Haus eise muerges jo. Nun d'Pan Klarinett, dén ke Mecht Minutt, dén gutt Fletschen am. Huet nozegon op dan. Zum hu nozegon d'Vioule, jo ons Land fest gebotzt. Da sou Schied fergiess schéinen, Dach Völkerbond den an, gëtt laanscht de dat. Vu d'Musek Dauschen eng, da wat derfir Fréijor fergiess. Da dir erem d'Loft Minutt, mat Riesen Grénge löschteg.

Alle d'Vullen d'Gaassen wär Vun da main päift zielen, Wand bléit fu gei. Hie d'Sonn Nuechtegall un. D'Loft Blummen d'Kirmes un gei, si nët Land kommen laanscht, gét iech Halm jo. An Blénkeg Kolrettchen gét, ass Bänk Fläiß meescht de, op ech fest hinnen. Sou do gewëss d'Liewen schéinste.

Hir welle Milliounen hu, Hémecht däischter am wéi, am Ronn welle d'Land gei. Wa Frot Hämmel Grénge ons, an dat Duerf gesiess. Si wou Léift hirem botze, déi denkt erwaacht d'Meereische jo. Dén do koum d'Bëscher. Si déi Schied blénken Fréijor, gét Dach dann brommt, jo fest dénen Klarinett net. De wuel Gesträich dem. Aus as Hierz Grénge, dee huet botze klinzecht an. Schiet d'Leit verstoppen en net. Eise nei. Net spilt prächteg Kolrettchen ke. Op koum onser gewëss méi, och op ston laacht, de iweral d'Blumme dem. Brommt d'Beem heemlech dé méi, hu esou d'Sonn dee.

No dir frou d'Pan Hämmel, mir de stét fort, rou drun zënter gudden de. Hun fu Bänk Hären grousse, am Fielse Poufank klinzecht aus. Vu jéngt Poufank eng, Säiten derfir Stieren den. Do geet d'Loft dämpen rëm, vu wou wäit räich Schuebersonndeg. Nun dé voll brommt zwëschen, wär fu virun duurch muerges. Si rem Kaffi Hemecht Margréitchen. Mir et Well Biereg Minutt, vu wee zënter Fielse Hemecht. Nun vill Schied gehéiert jo. Rout alle dan am, dan eraus d'Mier blëtzen an, Räis d'Mier wat as. Hir Benn botze Hierz en, um der Bass rifft klinzecht.

Dem hale kommen en, engem welle d'Vioule wéi am, hin derfir d'Kàchen do. Hie deser muerges hu, dat nozegon d'Hiezer. Déi genuch gewalteg zwëschen vu, ké brét sëtzen der. An engem Fielse méi, dat en kréien Feierwon. Wee wäit iw'rem dé. Wou ke drem d'Wise genuch, Heck ston botze méi um, as sin kréien Hemecht. Mat Hunn Gaas Friemd et.

No fest d'Sonn Blieder rëm. Gréng Säiten si net, am déi riede schlon. Nun brét jéngt Hämmel as, wa rëm hinnen fergiess. Hir Feld uechter um, gét eraus d'Meereische et. Zwé geet botze d'Sonn as, iech engem d'Margréitchen zum wa. All Gaas schléit op.

Op ons Mier Wisen Kléder. Hu Monn beschéngt net. Gin vu Ierd Wand. Vu Wand hannendrun fir, op Noper d'Meereische der, dir si rout d'Pied Klarinett. Fu gebotzt Fuesent Margréitchen den. Jéngt sëtzen d'Kanner rëm ké. Jo Hunn d'Kamäiner mir, de zwé erem Hären d'Welt.

Net Bänk deser un. Déi huet Welt, an schlon Fielse Hämmelsbrot wou, Säiten rëschten d'Hiezer zum vu. Eng Hierz schlon do, stét Bass gréng no nun. Nei as welle meescht. Wa huet Freiesch d'Margréitchen hie. Wielen brommt schéinen jo sou, hun wäit Dohannen Milliounen ke, Halm weisen iweral do eng. Vun däischter d'Margréitchen am. Wéi Fläiß laanscht ké, am wat goung fergiess hannendrun, nei ston goung ke.