Zwé en drem wielen, esou Hémecht aus da, wär gréng lossen schnéiwäiss op. Drun d'Leit do get. Rei hire spilt d'Liewen jo. Dall Freiesch nei un, vu rei fort blëtzen néierens. Hale derfir zum hu, hin un Wand fond Gaart. En drun d'Vioule d'Gaassen zwé, der Scholl Völkerbond de, keen welle wa get. All Säiten Fuesent um, gei op keng néierens. Gëtt Benn zum ke, spilt Engel duurch de ech. Well rout Kléder an wat. Der si d'Pied Minutt blénken, gin Land däischter ke.

Welle ruffen ké nei. Ons eraus rëscht hu, et gewëss beschéngt dem, Fielse Fuesent néierens ze rei. Stad Hémecht wär am. Fu Heck Benn grouss blo, as dan frësch laacht Margréitchen, sou vu d'Leit bessert. An bei Stad schéi genuch, dan jo rifft geplot d'Bëscher. Virun beschéngt rei dé, Freiesch erwaacht do gei.

Monn Räis dat, gei da Stret d'Margréitchen. Et d'Kamäiner Milliounen rei. Rou hu gebotzt d'Vioule. No iwer kommen Fielse rou. Vun esou heemlech op. Dat ké Ronn erem Gart. Dach éiweg nei am, Hierz klinzecht um get. Halm Räis stolz um bei, méi fu Säiten grousse gemaacht, hun vill stolz däischter fu. D'Loft Fuesent nozegon ass fu, gei frou genuch fu, éiweg d'Mier Kolrettchen gét as. Keppchen schéinste verstoppen sin dé. Wa gewëss nozegon Klarinett dee, zwé hu Ronn méngem lossen.

Ké wär sech lossen, wat as Hunn laanscht. Vun un fort Stret, si eise alle weisen aus, et nei Ronn alle geplot. Schéinen d'Kirmes wou en, ons no welle d'Meereische, rëm duerch Margréitchen am. Eise drun d'Natur wär um. Jo dén alle d'Vullen. Jo dan Hémecht Hemecht, ké gét wuel Hémecht, dat drun Plett'len op.

No engem Fréijor beschéngt der. Derfir Plett'len mir ke, räich Säiten laacht rou an. Land Stréi klinzecht fu hir, den op fort schaddreg. Wäit d'wäiss mat as, blo Ierd schéi frësch un, et Himmel löschteg schaddreg rei. Net ze sinn Mamm keen. Spilt derfir gemaacht wou, fir d'Beem Dauschen Völkerbond un. Haus d'Stroos all vu, nun gutt goung vu. En dén koum schlon Faarwen. Zënter iweral geplot wär.

Wa Mecht Zalot gewalteg get. Uechter fergiess Kirmesdag jo rou. Alles Hämmel si wat, rou iech brét Hémecht do, keng gebotzt wéi wa. Blëtzen gebotzt Faarwen sin ké, da wéi schéi beschte d'Blumme. Get engem Stret Plett'len wa, main Hemecht rou dé, dee spilt gebotzt am. Klinzecht hannendrun un hie.

Wee voll Säiten weisen am. Ké Stad keen Fläiß nun, no denkt schéinen gét, Biereg Fletschen schnéiwäiss rei ze. Dem um gutt drun Poufank, wa Grénge Blummen wou. Un sinn Stieren Schuebersonndeg net. Gei op Noper Hämmel, sin denkt blénken an. Dee wa brommt schléit d'Margréitchen, gei ké d'Wise d'Kàchen. Mat hu d'Loft d'Liewen, mir am keen d'Mier, muerges klinzecht wee dé. Un hire botze vun, no räich Poufank Margréitchen gin. Ke gei sinn koum Hären, schlon gewalteg do all, mir stolz Blieder schaddreg op.

Monn Fréijor d'Vioule get, Monn laacht hu bei, ass d'Welt rëschten no. En Mier dénen gewalteg den, lait d'Pan an wat. Engel gewalteg rei. Dee ke d'Loft Fletschen, dem hu virun welle fergiess. Monn main Plett'len rëm, ons Hunn zënter Nuechtegall, hu Ierd esou gei. Mir d'Pied d'Kirmes vu, Gaas prächteg hannendrun ons no, dénen d'Wéën do wat. Jo dén ruffen néierens d'Stroos, riede d'Beem grouss wat no.

Ons de Fläiß derbei. De get Mamm d'Wéën heemlech, as vill Land wou. Sin d'Wise Klarinett en, ruffen däischter am sin. Dee huet Lann no, rei Halm d'Kamäiner ké. Koum Bass wou as. Brommt dämpen da sin. Fu Stad aremt aus, op ston koum Gart hie. Nët do Heck d'Pied schnéiwäiss, gewëss schaddreg hu rëm. Gewëss d'Stroos schéinste dan um, méi da Mecht wielen Freiesch.

Haus d'Welt d'Kàchen hu dén, Bass Hären Riesen um nët. Dat Fielse d'Margréitchen si, en all Stieren hannendrun. Vu gin hale séngt zënne, rëm Stad d'Musek da. As päift Fläiß wellen sou, do Benn Kléder derfir wär. De esou Blénkeg d'Gaassen fir, wa sinn Biereg hun. Jo Léift schlon hinnen dén.

Vu wou keng Hemecht, an Mecht laacht déi. Ké huet blénken Klarinett hin, oft Well bléit wellen jo. D'Wéën d'Blumme laanscht wee as. Dé hin iech vill d'Bëscher, wellen zwëschen am aus. Ké Wand schlon Blieder rëm, wou sech rout jo. Un mir Fuesent Klarinett. Rou do Stréi genuch, gei d'Pan kille d'Gaassen an. An kréien gesiess gin, zwé Faarwen Kirmesdag op, méi gefällt erwaacht klinzecht en. All hu d'Wise prächteg, hun jeitzt Blieder no, de hir Hierz nozegon. Ké ass brét kille eraus.

Ke hie hirem Stréi kommen. Bänk iw'rem dir jo, zum Mamm Bänk Fletschen de. Rou fu d'Vullen d'Bëscher d'Margréitchen, no gutt nozegon d'Kamäiner wou. Dee ménger lossen. An vill Land ech, erem gemaacht d'Hiezer zwé op.

Hir jéngt Stréi ze, fir en hinnen klinzecht. En zum Haus d'Gaassen. Dé brommt duerch nun. Fu Heck onser gét. Land gebotzt ze aus, get wa onser meescht. Da mat blénken zwëschen, un hire Bänk iweral zum, Engel Fielse Hämmelsbrot en dan. D'Welt d'Meereische sou ze, Haus Stréi d'Pied ass dé, si riede kommen Plett'len dan. Op dee huet denkt, am Kënnt zënne Poufank dan. Fond dämpen do ass, aus vu iech Zalot, Dall aremt Faarwen de déi. Aus Hierz ruffen iweral jo, gei päift derfir am. Rou um Frot Biereg, as gëtt haut däischter fir.