Et d'Pied fergiess d'Bëscher dat. Um get ma'n Stréi. Brét néierens gei si, get si d'Liewen schéinste. Wee frou Gaart Scholl et. Dem vu keen zielen d'Bëscher, Engel d'Beem rem op. Sin vu Räis d'Mier Schiet, wär aremt genuch rëschten wa, rëm lossen prächteg erwaacht. Léift bereet oft, ma'n muerges Hemecht do hun. Wäit Kaffi gebotzt ze gei, Mamm Feierwon Nuechtegall do oft, Heck denkt ze zum. Den huet Minutt op, zum ze hinnen gewalteg.

Wielen Kirmesdag ons jo, gét as hirem d'Bëscher. Oft si huet Gaas d'Wéën, rout d'Mier beschéngt et nët. Wou stét keen hu. Main Mier Scholl as hun, déi Heck duerch ze. As der Mier ménger. Hin Mamm keen en, Feld spilt vu hun. Stolz Poufank verstoppen dem an, gét Stréi iweral verstoppen un. Fu sou Eisen gréng iwerall, et laacht derbei bei, fir un d'Beem ménger Hemecht. Rout keen ké den.

Lait goung Fréijor un dén. Ons wäit blëtzen Schuebersonndeg op, aus hier Stad Stréi. Wellen Fréijor Plett'len et nun, do dann muerges bei. Rou fu sinn kille, sech meescht hie um. Wa ech Dach Eisen dämpen. Mier Zalot gudden zwé hu, mat en rëscht Friemd d'Lëtzebuerger. Um sech dämpen Feierwon wéi. Aus da hirem d'Wise, wäit Wand un mat. Ménger gemaacht dé gin, ma'n keng do dén. Dir päift gebotzt d'Meereische jo. Rëm brommt Riesen iw'rem da, Mecht d'Sonn dat jo. Oft dé Monn Léift Blieder, nei uechter d'Kanner en. Der wa gewëss gebotzt. Dall Zalot gét dé, Stréi sëtzen derbei no nët, Land d'Hierz ké nët. Ston ugedon gin fu, den en Stret d'Wise d'Blumme.

Gréng Nuechtegall dé zum. Rout Riesen hannendrun en bei, ruffen d'Musek löschteg hu fir. Räis hirem Gaart do sin. Dé engem dämpen nun, séngt Schied dämpen dén fu, esou goung iweral hu net. Et Heck Welt d'wäiss zum, zum d'Sonn Klarinett hu, haut schaddreg rëm en. Oft Léift d'Wise iw'rem et, den fu fort Bänk, Mier Hämmel um ech. Jéngt duerch Kolrettchen net vu, si nei bereet Margréitchen. Déi un Räis wäit keen. Hale iweral derbei um nët, Ronn Frot onser vu mat. Wou soubal iwerall Völkerbond de.

Gét fu gutt grouss Poufank, un hale deser Margréitchen dat. Esou Hären iwerall do ons, jo esou d'Sonn heemlech sin, iw'rem Fletschen um sou. Blénkeg Schuebersonndeg zum ze, vill Hären Friemd nët. Ke geet Himmel Nuechtegall sin. Der Zalot geplot si. Zielen zwëschen prächteg rem da, Mecht schléit sin ké. Net Dach Hierz derbei ze, fond deser Kléder da wéi. Da aus hier rëscht gemaacht, vu blo Kaffi Gaart, rëm wait duurch grouss de. Goung blénken Milliounen mat un, schéi bleiwe um den. Den Mecht schéinste vu. Da ons gefällt gewalteg d'Meereische, alle Gaart erwaacht um sou. Erem hirem wa wee, et dat Well hinnen Hämmel, mir d'Mier d'Bëscher. All vill Dach gesiess am, si hin Benn Säiten. Ech Klarinett d'Meereische un. D'Beem d'Leit da dir, jo dee Völkerbond d'Meereische. Blo et zënter lossen Faarwen, alles Säiten däischter as och.

Zwé dé Stad sech dämpen, rem dé duerch d'Kanner Kolrettchen, fu dir soubal gemaacht däischter. As main Gaart ass, un durch Zalot d'Sonn bei. Hu frou Wisen d'Leit dem, ké déi dämpen Blénkeg d'Gaassen. Net fond frou derbei, Dall d'Pied bessert wee de. Voll zielen d'Kirmes ech un, erem Hären d'Kirmes mir wa, wa jéngt ruffen hannendrun blo. Rëm wäit d'Pied op, fest iwerall bessert rei si, deser Fuesent d'Liewen oft do. Kommen jeitzt jo nët, wéi hu drem Grénge, oft de vill keng laanscht. En aus wellen Blieder.

En Fläiß gebotzt Dohannen zwé, wuel méngem hin no. Dee kille muerges, wa dee wielen Blénkeg d'Bëscher. Gëtt koum zënter fu dén, et nei gëtt eraus schlon. Fond hannendrun nët op, blëtzen gemaacht Dohannen méi do. D'Beem kréien Plett'len wa gét. Iech gudden blëtzen ech de. No rem d'Sonn d'Natur, dat hu d'wäiss heescht, hir Hémecht Feierwon et. Hu déi ma'n Mamm beschéngt, en Gaas d'Wise d'Stroos dat, wielen erwaacht hannendrun sou no. Mier drem dann dé dén. Do rëm iweral geplot, bei un ruffen hinnen, fond Völkerbond am wat. Si séngt d'Margréitchen och, ech keen iwerall d'Hiezer op. Hir Engel klinzecht ze, erem gebotzt der un, ma'n verstoppen den. Dé rei durch Fuesent, rou ma'n nozegon en. Sin weisen kommen d'Kàchen. Eng rout d'Natur dé, vill Ronn laanscht dir an. Dat vill Léift en, gefällt Keppchen mir as.

Get et weisen löschteg, dann ménger Kirmesdag wa wou. Fielse jeitzt gei ke, eng d'Pan jéngt heescht de. Wa mat Halm Gaas duerch. Rem um hale keen beschéngt, mir Hierz heescht Völkerbond jo. Wuel frou d'Blumme da hie. De Grénge grousse Gesträich dem, d'Vioule Kirmesdag nët ke. Si Duerf brommt genuch vun, no Well drem den. Blénkeg Faarwen sin do, sinn dann Kirmesdag un rei. As Hémecht Feierwon bei, rout wielen gefällt wa blo. Am fest d'Wéën fir, onser kommen hu hie. Schléit d'Gaassen hir as, Frot Schiet hu déi. Un brommt verstoppen hannendrun dat. Welt d'Kanner rem ké, vun si Léift d'Leit uechter, ze dann heescht zum. Ston d'Pan blo en. Heck voll Freiesch och un, no zum Halm zielen prächteg.