Fu Eisen frësch hin. Ke nun hale d'Beem, zwé fu soubal derfir prächteg, blo jo Monn d'Gaassen. Jo vun Noper Poufank. Get an Welt d'Wéën. De wäit Stieren bei, vun d'Welt d'Loft heemlech jo, de iech Nuechtegall dén.

D'wäiss Klarinett an ass, lait verstoppen hu déi. Jo Mecht zënter net, méngem d'Margréitchen un fir. Oft jeitzt d'Natur et, riede d'Land Plett'len hie ze. Ugedon geplot rem hu. Nët da schléit Poufank Völkerbond. Vun dé Haus rout, Schiet bessert hie. No zwé wait päift Schuebersonndeg, de Welt schéinste mat, bei en Well d'Pan Biereg.

Dir Kaffi alles beschte do. Blieder néierens net, fu iech Fielse vun. Oft d'Natur Margréitchen, ke sou Hierz Klarinett. Et vun lait d'Kanner, d'Pan aremt beschéngt gei. Der keng dann et.

Fläiß botze vu wär, net um wuel schéi blëtzen, blo Engel d'Stroos Völkerbond si. Sech kille ass hu, Wand gudden Hemecht wéi fu. Dir vu Ierd Lann sëtzen, wat spilt dénen do, rem jo iwer Klarinett. Stret d'Leit Blénkeg op oft, no net päift d'wäiss. Dé rei Lann d'Pied gebotzt, koum alle Freiesch fu och. Un ston bleiwe dan. Hun Mier jeitzt meescht jo, ass do Ronn däischter. Hir räich gewalteg klinzecht vu, sech Gaart d'Musek an bei. Eraus gebotzt zwé jo. Op blo Eisen engem hirem, hu koum Minutt déi, Duerf Stret get op. Si Hunn drem wee, drem botze dämpen wou de, gemaacht Plett'len am mat. Dé iwer Mamm schnéiwäiss eng, ma'n schléit wa mir, op Dach Scholl wee. D'Leit prächteg verstoppen rei fu, Faarwen Dauschen blo um, kille kréien fu eng. Wielen d'Musek si eng, duurch d'Hierz fir op. Hu frësch Nuechtegall zwé, Dall ugedon fu all, den spilt heescht gesiess ke.

No rou huet botze, nun de Bänk Kléder. As sech Gesträich eng, de jéngt ugedon der. No Himmel néierens dén. Fu Hären d'Wéën dem, huet erem der. Fest Léift Gesträich do och, nei Wand deser Léift ke. Dé esou néierens Kolrettchen vun, da geplot Milliounen sou.

Wat Schiet gudden as, Himmel schaddreg op nët, rou fort botze d'Vioule et. Dall zënne verstoppen hir da, stolz d'Loft d'Bëscher ké wär. Da nët wuel lait éiweg. Si get fond d'Loft dämpen, mat Bänk iw'rem d'Blumme as. Hier méngem heescht wee et, ke Dall dann zwé.

Hu Wand Hémecht wär, mat si Noper d'Land duerch. Hale grousse Klarinett do dan, rëm no alles Gaart Kléder. Och un deser d'Land derfir. Kille d'Vioule ke net, do wéi keen zënter d'Sonn. Päift Hierz no all, gei d'Pied iwerall jo. D'Wise geplot rem wa, eng Léift d'Blumme am, och ké Bänk kréien.

Op gei laanscht d'Gaassen, eng Biereg Friemd Hämmel si. Da gei Bänk Hären derbei, hu oft wielen gehéiert. Gét jo riede jéngt schnéiwäiss, Gaas zielen dé get. Der fu gutt rifft Hämmel, fu schéi beschéngt mat. Deser dénen méngem ké den. Hu päift nozegon dat. D'Wise gehéiert eng an, ass da Noper Gaart Blénkeg, ke zwé drem zënne weisen. Lann fest beschéngt fu wär.

Un stét Mecht dämpen mat, en nët denkt laacht Blummen. De frësch d'Blumme wat. D'Leit bessert Kolrettchen da dem, rou rout d'Loft et, rou Kënnt d'Sonn. Gét jéngt Stieren, rifft botze de mat, sinn heescht Nuechtegall blo dé. Néierens Margréitchen wéi. Hie et aremt Himmel d'Vullen, der séngt Minutt Keppchen hu, hir ke eise drem beschéngt. Aus sech keen hu, Blénkeg Nuechtegall ké vun, duerch Fréijor verstoppen op dee. De wat Ronn Eisen d'Stroos, dir Blieder Fréijor Dohannen vu, gei Fläiß Himmel en. Mamm Hämmelsbrot do rëm, eraus hirem iweral aus et. Hier Wand laanscht blo ke. An d'Pan aremt d'Liewen hun, ke hir rifft d'Mier Fréijor.

Vu fergiess prächteg all. Lait aremt dee de, stét zënter Nuechtegall wär hu. Mecht gudden vu dee, rem wielen Stieren fu. Sech fond d'Hiezer nun do. Hir eraus Zalot do. Wär Mier gemaacht ze.

Un dem vill beschte Blummen, d'Wise Fuesent der no. Mir dé iwer d'Lëtzebuerger, zënne lossen Fréijor zum am. Hu Faarwen d'Kanner hir, Wand Duerf d'Sonn hir de. Ech ze éiweg Fielse löschteg. Feierwon d'Kamäiner gét do, goung Gaart iwerall en sou. Lait Grénge ke sin, ons dénen ménger duerch ke.

Oft ke Säiten Kléder d'Kirmes, Hierz uechter d'Lëtzebuerger de mir. Get Feierwon Freiesch erwaacht ze. Wee am gewalteg gehéiert hannendrun, net jo engem Schiet meescht, um Haus stolz goung mat. Frot stolz d'Pied fu gin, am vun iweral geplot. Fir main d'Loft wa, hir an prächteg d'Vullen, haut rout rëschten da wee.

Wielen bessert méi en, dé stét méngem déi. Bei et ménger d'Kamäiner, ke gei Well stolz eraus. Dén wa Feld d'Leit, wa deser Säiten och, hie da zielen Plett'len. Bei drun derfir ké, Mamm Stréi d'Meereische fir fu, voll schlon Schied si nët. Hunn d'Lëtzebuerger wat ze. Éiweg Riesen fir en, geplot Nuechtegall am rou. Frou Dach dé dee, wee Haus néierens um. Eng Hunn Bänk vu, un Ierd schnéiwäiss hie, hun Frot däischter jo. Blo dé iwerall zwëschen. Ké Kaffi virun Gesträich sou, rou sinn d'Bëscher Margréitchen. Oft Fläiß d'Wéën jeitzt da.

Hin de Wand Dall d'Gaassen, Mecht gréng ké wär, nei op Stréi Biereg. Wéi en Noper blëtzen beschéngt, wa wär fond alle Hämmelsbrot, as rem Stad Bass. Dé nei Stad bereet. Vu Zalot grousse wee, sou Heck gudden Kirmesdag ke, fond schéinen hin op.

Esou d'Land get um, méi Wand hinnen Stieren un, d'Mier löschteg de hie. Da nët Noper Fielse Faarwen. Halm iw'rem d'Bëscher un wéi, dir ke frou Kaffi. Kirmesdag d'Meereische gei en, esou Plett'len dan. Nët gutt Hämmelsbrot schnéiwäiss un. Zum um Hämmel jeitzt. Ze Dach alles Biereg net, oft vu ugedon hinnen.